Jangan lupa PKM musnahkan ekonomi negara

SEJAK akhir-akhir ini terdapat banyak rencana, ulasan dan laporan yang disiarkan dalam akhbar mengenai Chin Peng, terutama sempena ulang tahun ke-20 pemeteraian perjanjian bagi menamatkan keganasan pada 2 Disember 1989 di Hotel Lee Garden, Hatyai.

Perjanjian ini bukanlah satu dokumen bagi penyerahan diri tetapi bertujuan menamatkan keganasan.

Justeru, adalah penting bagi kita mengambil perhatian bahawa Parti Komunis Malaya (PKM) tidak pernah menyerah diri. Malah merasakan bahawa mereka mesti diberi layanan berbeza, berbanding musuh yang ditewaskan.

Ini membuktikan keangkuhan dan keazaman mereka untuk mencapai cita-cita demi penubuhan sebuah rejim komunis di negara ini.

Ada sebilangan rakyat Malaysia merasakan kononnya kerajaan tidak adil dan tidak berperikemanusiaan kerana tidak membenarkan Chin Peng yang sudah berusia 85 tahun untuk kembali, walaupun selepas Mahkamah Tinggi memutuskan dia tidak harus balik ke negara ini.

Mereka merasakan seolah-olah kerajaan tidak ikhlas berikutan layanan istimewa yang diberi kepada pelabur Jepun dan Jerman, walaupun pada satu ketika dulu negara tersebut pernah menjadi musuh kita. Mereka gagal menyedari atau sengaja enggan mengakui bahawa Jepun dan Jerman turut menderita kerana peperangan berkenaan.

Negara berkenaan musnah dan menjadi abu dan Jepun pula diserang bom atom. Mereka yang bertanggungjawab mengambil tindakan membunuh diri sendiri atau dihukum mati oleh beberapa tribunal peperangan yang ditubuhkan untuk menangani keganasan berkenaan. Akhirnya kedua-dua negara tersebut menyerah diri tanpa mengenakan sebarang syarat.

Berhubung kegiatan PKM, pembunuhan, keganasan dan kematian yang menimpa rakyat adalah sama seperti apa yang berlaku dalam peperangan. Selain rakyat Malaysia yang terbunuh, pasukan keselamatan anggota Komanwel yang berkhidmat ketika tempoh tersebut juga turut terkorban mempertahankan negara ini. Bukan sahaja orang ramai yang menjadi mangsa, PKM juga mengakibatkan kemusnahan dan kerosakan kepada ekonomi negara ini. Aspek ini, yang dilakukan PKM, seolah-olah dilupai.

Walaupun tempoh darurat diisytiharkan tamat pada 31 Julai 1960, perjuangan PKM masih belum tamat. Mereka beralih pula kepada taktik lain dalam usaha untuk menubuhkan sebuah negara komunis, walaupun selepas negara mencapai kemerdekaan pada 1957.

Selepas 1960-an, pihak komunis kembali bergerak melalui perang gerila di bandar, mensabotaj, membangkitkan perasaan takut di kalangan orang ramai dengan melakukan pembunuhan. Sebagai contoh, yang membabitkan Ketua Polis Negara dan Ketua Polis Negeri Perak pada awal 1970-an. Malah PKM turut melangkah ke Sarawak bagi mencapai matlamat mereka. Kesemua kegiatan ini menunjukkan hasrat PKM yang tidak inginkan keamanan.

Tetapi kerajaan berpendapat bahawa konflik tersebut perlu ditamatkan, walaupun tiada penyerahan diri. Namun sifat berjiwa besar kerajaan tidak pernah dihargai. Malah kerajaan turut membenarkan ‘musuh’ berkenaan untuk kembali mengikut undang-undang Malaysia.